Jeszcze jeden mazur dzisiaj

Jeszcze jeden mazur dzisiaj,
choć poranek świta.
Czy pozwoli panna Krysia?
młody ułan pyta.

I niedługo błaga, prosi,

boć to w polskiej ziemi,
w pierwszą parę ją unisi
a sto par za niemi.

On je czule szepce w uszko,
ostrogami dzwoni,
a pannie tłucze się serduszko
i liczko się płoni.

Cyt, serduszko, nie płoń liczka,
bo ułan niestały,
o pół mili wre potyczka,
słychać pierwsze strzały.

Słychać strzały, głos pobudki,
dalej na koń, hurra!
Lube dziewczę, porzuć smutki,
zatańczym mazura.

Jeszcze jeden krąg dokoła,
jeden uścisk bratni,
trąbka budzi, na koń woła,
mazur to ostatni.